Vertell doch maal wat up platt, dat prootst Du doch ook!

Jau, abbes man wat? Ik denk, wenn dat um verloren un vergeeten van irgendwat geit, kann elk een van us mitprooten.

Nu eben net laag dat dor doch noch – un nu is`t weer all weg. Schlödels, Knippke, of Führerschien – sünt fakere tieden maal een Sökeree. Up Fundbüro weet man: Neet jede söcht daarna, wat he maal verloren hett. Nee man, dat kaanst futt weer vergeten.

Güstern mörgen harrn wi to Huus weer eenmaal  een heel moie Upregen. Mien oldste Sön kunn sien all weer eenmoal sien Huusdöörschlödel neet finnen. „Ik mutt los!“ ,kreiht he de heele tied un maak ördendlijk Skandal, as he neet as een Haan ohne Kopp hier döör de Huus leep. He is dann in't leetzt mit mien Schlödel los. He hett sien eegnste dann avens ok weerfunnen. Laag unner sien Bettdeken, mag Hemd weeten wo de dor wall henkomen is, he wüst jedenfalls neet. Dat was bestimmt ook weer dejenige hier in't Huus de ook immer all dat anner verstopt wat mijn oldste so immer verloren hett un verlüst - dat is bij hum immer 'n heel bült bij hum. Fangt bit lüttje Anspitzer an und hört bij sien Zeddels van't school up. Dat is bestimmt een Wallridderske door bün ik mij, vöör mijn Deel heelemoal seker. Well wall anners as een van de Wallridderskes leet sük infallen van een Minske immer weer dat heele Wark to verstopen? Eben, meen ik doch. Dat kann man bloot een Wallridderske weesen. De Olske hebben wij bestimmt uit versehn mit inpackt as wij domoals umtruken sünt. De was all immer in us Huus, naja, neet all immer, erst so um de Tied as us oldste Jung so um twe-dre Joahr old waas. De hett bestimmt domoals all 'n Oog up hum smeeten. Na, dann hett hej ja noch 'n heel bült freid in sien Leven. Mij egoal hauptsaak is, se trekt laater ook mit hum uit un leet mij ab de daag in fre leeven, nej. 

Neet weerfunnen of vergeten hett een Kerl vör Joaren sien Jacke un Hood up uns Schütt. So um Wiehnachten rum laag up eenmaal een richtig moi dicke Joppe un een Hood up us Schütt vörn in't Tuin. Buten was dat man bannig kold. Ik dog domoals noch so bij mij: „Sull de Kerl wall in de Karibik uitwannert wesen un dorum sien dicke Joppe neet mehr bruken, wall de dor voelst tau warm is?“ Na`n paar Daag was dat Wark up`nmaal van't Schütt weg. Ik dog: „Oh kiek, he is torüggkomen uit Karibik un hett as erstes sien Joppe weer afholt.“ Abbes Fleitjepiepen! As ik daagen later vöörn in't Tuin wat to doen haar, laagen dor Joppe un Hood tegen us Huus – irgendeen haar de dor wall henbrogt. Dat wasen bestimmt weer de Erdmaantjes, de ja bij us in Ostfreesland, besünners in Buun ook een heel bült van't leven, nej. Kann ok wesen, dat dat man blot de besünners starke Wind uit de leest dagen weest heet. Dat weet man neet so genau. Abbe ik vöör mijn deel tipp immer noch up de Erdmaantjes, all de anner Möglichkeiten sünt ja vöölst tau langwijlig. Ik hebb jedenfalls Joppe un Hood in de Ollkleersammlung geven, de in Buun immer vöör Bethel staatfuun. Of dat vaandaag in Buun immer so is, dat weet ik ok neet, ik wohn door ja neet mehr. Wat de in Bethel door dann in't lest mit maakt hebben weet ik neet. Se mögen door van wall een Klutte för't schoonmaaken maakt hebben. Is mij in't lest ook eenerlei, de Kerl bruggt de saken in't Karibik ja doch neet. Wenn doch, dann haar he sük dat ja van't vöörjaar bit harvst ja weer bij us afholen kunnt. Na of he haar een Brefke schreven mit sien nieuw Adresse in Karibik un 10 Euro för dat Porto drin un ik haar hum de taustürt. Abbes davoor was he dann int lest tau ropig, natig of sien moie Jacke un Hood wassen hum dat int lest eenfach neet wert. Well weet dat all? Ik neet, dat steit fast un ik hebb de ok neet mehr. Nu bruggt he jedenfalls neet mehr bij mij anschieten komm, is all lang wech un heet seker all mannig Fooddeel in Bethel schoon makt. Voor allen Dingen ik wohn door ook all weer over twe joar neet mehr un ik treek door ook heel seker noit weer hen. Eder woort de Höll kolt as dat ik dat doe. Abbes man noch, ik glöv de Joppe un Hood sünt seker ook all lang weer uit mode. Hentau kummt ja ook noch, Minsken nehmen in't loop van't joahren af un weer tau, mag hum ook wall neet anners ergahn as anner minsken, nej. Well weet of hum dat nau nunmehr over 10 Joahr noch paasen de un he dat vandaag noch genau so gern lijden maag as domaals? Ik glöv eder van neet. Nun, is nu ja ook egoal, widde geit dat an diese Stej nu mit verleesen un vergeeten.

De Mitarbeiders van de Fundbüros könn dij doorover ook bültenwijs Storys vertellen. Wat Lü so alles verleesen un vergeten, dat lövst Du goar neet. Man sull eggentlich meenen, dien Schlödel brukst Du elke Dag, markst ja wall wenn de dij fehlt. Man de Duitsen verleesen in`t Jahr bold een halve Million Schlödelbunnen un holen her neet af – harrst nu ook neet docht, wah?

Ik hebb maal mit een Kerl proot de sien Arbeit up Fundbüro in Freiburg heet. He heet mij vertellt, daar achten in Berlin liggt al`n heele Tiedlang `n Holtbeen – man kien een meld sük of hold de af.
Bij sien Kollegen in Hamburg, seggt he, steiht`n Gravsteen rum, de nüms bruken kann, un up Rügen hebben se elke Joar wenn Karstied is un de Badgasten weg sünd, `n heele Regal vull bloot mit Gebitten. Man sull nu ja eegntlich meenen sien Tanen brukt man elke daag un Du markst eegentlich ok wenn se dij fehlen, of neet?! Abbes dor kummt kieneen un fraagt dornaa.
In Düsseldorf hebben se teihn Joar lang na een söcht, de sien Bundesverdeenstkrüz afholt. He is man neet komen. De kannst di nu ankieken: Se hebbt dat düüre Stück in een Glaskasten dor up de her Baanhoff uitstellt.